Beth Hart zapowiada nowy album, który nosi tytuł „War In My Mind”. Beth Hart jest tak prawdziwa, jak tylko się da. W branży muzycznej pełnej blichtru, retuszu i słodyczy jest jedną z nielicznych, która gra w otwarte karty, dzieli się z słuchaczami najciemniejszymi tajemnicami i zaprasza na ostrą przejażdżkę bez trzymanki. Dzięki płycie, zatytułowanej „War In My Mind” nominowana do nagrody Grammy Beth Hart umacnia swoją pozycję bardzo szczerej i świadomej artystki. Jak sama wyjaśnia: „Na tym albumie jestem bardziej otwarta na bycie sobą. Przeszłam bardzo długą i krętą drogę i aktualnie czuję się dobrze z moim mrokiem, z moimi dziwactwami i rzeczami, których normalnie bym się wstydziła, ale również z tym wszystkim, co powoduje, że czuję się dobrze”. W wieku 47 lat (artystka podkreśla, że nie wstydzi się swojego wieku) Beth znalazła się w najlepszym okresie swojego życia i twórczości. Album „Fire On The Floor” z 2016 roku odniósł bardzo duży sukces sprzedażowy i komercyjny, spotkał się z bardzo dobrym uznaniem krytyków, a koncerty Beth były wyprzedawane nawet w największych obiektach typu Royal Albert Hall (gdzie nakręcono koncertowe DVD). Jednak, jak przypomina Beth Hart, jej życie nie zawsze było takie kolorowe. „Raz wszystkie rzeczy się dobrze układają, potem wszystko się wali, potem znowu układa i znowu wali. I właśnie w takich ekstremalnych i skrajnych sytuacjach rodzi się wiele najlepszych piosenek. Zawsze starałam się szukać prawdy w każdej nagranej przeze mnie płycie. Ale na tym albumie jestem jeszcze bardziej otwarta i szczera jeśli chodzi o miłość, uzależnienie, mojej dwubiegunowości, o moim ojcu i siostrze”. Teksty na „War In My Mind” traktują o wzlotach i upadkach artystki, są w nich zawarte wspomnienia z dzieciństwa z lat 70. w Los Angeles. Beth Hart opowiada także o utracie ukochanej siostry, Sharon, o współpracy z blues-rockowym mistrzem Joe Bonamassą, o swoim mężu oraz o ukojeniu, które odnalazła w kościele. Album „War In My Mind” został wyprodukowany przez Roba Cavallo, który to miał już wcześniej zmiksować album „Leave The Light On” z 2003 roku.

Kariera Gary Moore'a była pełna zwrotów akcji, a sam artysta świetnie odnajdywał się w różnych stylach muzycznych. Irlandczyk słynął z doskonałych występów na żywo. Jednym z dowodów tego stanu rzeczy jest występ z 2 grudnia 2009 roku, czyli zaledwie czternaście miesięcy przed przedwczesną śmiercią muzyka w wieku 58 lat. Gary Moore zagrał wówczas klubowy koncert w londyńskiej Islington Academy. Teraz, 10 lat później, dzięki Provogue / Mascot Label, nigdy wcześniej niepublikowane nagrania ujrzą światło dzienne. Moore nigdy nie krył swojej miłości do bluesa. Bluesowe utwory zdecydowanie zdominowały tracklistę wydawnictwa „Live From London”, a we wszystkich kawałkach słychać wpływy takich gigantów jak: Paul Butterfield, John Mayall, Eric Clapton oraz Peter Green. Gary Moore współpracował z wieloma uznanymi wykonawcami, począwszy od Beat Boys i Skid Row z Dublina, poprzez Thin Lizzy i Colosseum II. Na wczesnych płytach solowych skłaniał się wyraźnie ku muzyce hard rockowej, a nawet heavy metalowej. W 1990 roku ukazał się przełomowy dla artysty album, „Still Got The Blues”, a utwory z tego krążka nie opuściły koncertowych setlist aż do końca życia gitarzysty. „Live From London” pokazuje jak bardzo utalentowanym muzykiem był Gary Moore.